Η αιματοβαμμένη σημαία του Λόχου Αγ. Ελεούσας του ΕΛΑΣ

Το μνημείο για τους δέκα ήρωες του "Κάστρου" της οδού Μπιζανίου



Η κεντρική ομιλίτρια Τούλα Μητσέα, στέλεχος του ΚΚΕ
Νεολαίοι της ΚΝΕ μπροστά στο σπίτι-"Κάστρο" της οδού Μπιζανίου
 

 Πλήθος κόσμου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των οργανώσεων Καλλιθέας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην εκδήλωση – αφιέρωμα που συνδιοργάνωσαν με το παράρτημα Καλλιθέας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, για τη συμπλήρωση 72 χρόνων από τη μάχη στο σπίτι-«Κάστρο» της οδού Μπιζανίου 10.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την αφήγηση του χρονικού της μάχης, στην οποία δέκα νέα παλικάρια οργανωμένα στην ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ θυσιάστηκαν για να υπερασπιστούν τον Λαό της Καλλιθέας από τους ντόπιους και Γερμανούς φασίστες.


Εκ μέρους του ΚΚΕ μίλησε το στέλεχος του Κόμματος Τούλα Μητσέα, η οποία ανέδειξε το γεγονός ότι το ΚΚΕ «αντλεί από την ιστορία του πολύτιμα διδάγματα, ώστε να γίνει πιο ικανό, πιο μαχητικό στην πάλη για το δίκιο του λαού» και γι’ αυτό «οι κομμουνιστές είναι περήφανοι και δεν σβήνουν τίποτα από την πολυκύμαντη ιστορία του Κόμματος».


Προσδιόρισε τον χαρακτήρα του Β’ ΠΠ ως ιμπεριαλιστικό, ο οποίος (πόλεμος) ήταν «αποτέλεσμα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων (ανάμεσα στα δύο μεγάλα στρατόπεδα, το ένα με Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία και το άλλο με Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ) που οξύνθηκαν στο έπακρο, για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των διεθνών αγορών. Οξύνθηκε απότομα η αντίθεση κεφαλαίου εργασίας. Ταυτόχρονα, επιδίωξη των ιμπεριαλιστών ήταν να ξεμπερδέψουν με το πρώτο εργατικό κράτος, τη Σοβιετική Ένωση που οικοδομούσε το σοσιαλισμό». Είχε προηγηθεί η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη.


Αναφερόμενη στην έναρξη του πολέμου, το Κόμμα μας βρέθηκε «χτυπημένο από τη Μεταξική δικτατορία, με όλα τα στελέχη του στη φυλακή. Από τη ίδρυσή του το ΚΚΕ βρισκόταν σε καθεστώς παρανομίας ή ημιπαρανομίας, όμως οι διώξεις επί Μεταξά δεν είχαν προηγούμενο, με δύο χιλιάδες κομμουνιστές φυλακισμένους και εξόριστους τις παραμονές του πολέμου, με βασανισμούς και δολοφονίες, με σχέδιο άλωσης του Κόμματος από τα μέσα. Σ΄ αυτές τις συνθήκες το Κόμμα μας, αποδεικνύοντας τον πρωτοπόρο ρόλο του, πρωτοστάτησε για να φουντώσει ο αγώνας σε όλη τη χώρα, για να οργανωθεί η λαϊκή πάλη». Αναπτύχθηκε ο ένοπλος αγώνας -ο ΕΛΑΣ προχωρούσε στην απελευθέρωση ολόκληρων περιοχών κάνοντας «σκληρό αγώνα εναντίον των Χιτλερικών, των ταγμάτων ασφαλείας, των τρομοκρατικών ομάδων που συνεργάζονταν με τους ναζί. Κατόρθωσε να δημιουργήσει ελεύθερες περιοχές που διοικούνταν από λαϊκές επιτροπές». Τμήμα αυτής της ηρωικής προσπάθειας ήταν και η μάχη της οδού Μπιζανίου».

Επισήμανε ότι το ΚΚΕ δεν περιορίζεται μόνο στην περιγραφή της ιστορίας του, αλλά αντλεί συμπεράσματα από αυτή. Για την περίοδο εκείνη μπορούμε να πούμε ότι ενώ το Κόμμα «πολεμούσε και οργάνωνε την πάλη, δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα σε διαλεκτική σχέση με την κατάκτηση της εξουσίας. Δεν κατάφερε να συνδυάσει τον αγώνα κατά του φασισμού για την εθνική απελευθέρωση της χώρας με την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, για το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια της εργατικής τάξης. Το πρόβλημα δεν αφορούσε αποκλειστικά το ΚΚΕ, αλλά τη στρατηγική συνολικά του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, ο λαθεμένος προσδιορισμός του πολέμου, ως μόνο αντιφασιστικός … παρέπεμπε στο απώτερο μέλλον τη λύση του προβλήματος της εξουσίας».


Μιλώντας για το σήμερα και αξιοποιώντας τα συμπεράσματα από την περίοδο εκείνη επισήμανε ότι η «εθνική ταξική ενότητα δεν υπάρχει ούτε σε περίοδο ειρήνης, ούτε στον πόλεμο, γιατί σε καμιά περίπτωση δεν υπάρχουν κοινά ταξικά συμφέροντα … ότι είναι λαθεμένη η άποψη περί συμμετοχής του ΚΚ σε αστικές κυβερνήσεις, σε κυβερνήσεις που έχουν στόχο την αστική διαχείριση».


«Απαιτείται απόλυτος διαχωρισμός από την αστική τάξη και τα κόμματά της, σε όλες τις στροφές και τις καμπές της ταξικής πάλης. Η λύση στο πρόβλημα της εξουσίας δεν μπορεί να δοθεί μέσα από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αλλά μέσα από την εξέλιξη της ταξικής πάλης, του συσχετισμού δύναμης στην κοινωνία, στην εργατιά, τα λαϊκά στρώματα, στη βάση της λαϊκής επαγρύπνησης και κινητοποίησης».


Με αφορμή την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων σήμερα και τους κινδύνους γενικότερης πολεμικής ιμπεριαλιστικής ανάφλεξης, με εμπλοκή της Ελλάδας τόνισε ότι «το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει στην ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα. … Να συγκροτηθεί εργατικό λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης για να δώσει ο λαός την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα, που όσο κυριαρχεί φέρνει τον πόλεμο και την ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο.


Κατήγγειλε τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ως συνεχιστή της αστικής αντιλαϊκής διακυβέρνησης, «εφαρμόζει αντεργατικά πακέτα μέτρων, που δεν έχουν τελειωμό, μαζί με γενναία μέτρα στήριξης του κεφαλαίου» την ίδια ώρα που καλλιεργεί αυταπάτες ότι υπάρχει και καλός καπιταλισμός.


«Οι λαοί μόνο ένα δρόμο έχουν να βαδίσουν, αυτόν της οργανωμένης μαζικής λαϊκής πάλης για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος» σήμερα που «η επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη είναι τεράστια και πρέπει να αξιοποιηθεί για τη λαϊκή ευημερία». Γι’ αυτό «η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ … είναι ο ρεαλιστικός δρόμος που θα βασιστεί στις αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει η χώρα μας και μπορεί να αξιοποιηθούν για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, μόνο αφού φύγουν απ’ τη μέση οι κεφαλαιοκράτες, που ιδιοποιούνται τον πλούτο, τον οποίο παράγουν οι εργαζόμενοι».


Τελειώνοντας την ομιλία της υπογράμμισε ότι «το ΚΚΕ καθ’ όλη τη διάρκεια των 100 σχεδόν χρόνων του ενέπνευσε το δρόμο της αντίστασης σε όλες τις καμπές της πάλης, στην παρανομία και στην αστική νομιμότητα. Δεν υπέγραψε ποτέ δήλωση μετανοίας, Το ΚΚΕ αντιπάλεψε τον οπορτουνισμό, στάθηκε όρθιο το 1989-91, μέσα στις εξαιρετικά αρνητικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν με τη νίκη της αντεπανάστασης, με την ανατροπή του σοσιαλισμού».


«Σήμερα πιο έμπειροι, πατώντας γερά στα διδάγματα της ιστορίας μας, δίνουμε σταθερά και αποφασιστικά τον αγώνα για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για τη συμμαχία τους και για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω.


Στις σημερινές συνθήκες, τιμώντας την ιστορία του Κόμματός μας και τους νεκρούς μας, καταθέτουμε κόπους και θυσίες για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, για την αναγέννηση της ταξικής πάλης, για το σοσιαλισμό».


Η εκδήλωση συνεχίσθηκε με σύντομη παρέμβαση του συγγραφέα Β. Λίογγαρη εκ μέρους της ΠΕΑΦΕ, ακολούθησε καλλιτεχνικό αφιέρωμα που περιλάμβανε απαγγελία ποιημάτων και αντάρτικα τραγούδια και ολοκληρώθηκε με την ανάγνωση των ονομάτων όλων των αγωνιστών και αγωνιστριών που σκοτώθηκαν στις μάχες ή εκτελέστηκαν στην Καλλιθέα από τους ντόπιους και Γερμανούς φασίστες και τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές. Τέλος, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συγκίνηση αντιμετώπισε ο κόσμος την έκθεση της αιματοβαμμένης σημαίας του Λόχου Αγ. Ελεούσας του ΕΛΑΣ στην είσοδο του σπιτιού-«Κάστρου» της οδού Μπιζανίου 10.