Την Κυριακή 5 Φλεβάρη «έφυγε» από τη ζωή ο παλαίμαχος αγωνιστής-κομμουνιστής σύντροφος Κώστας Γαβρίλης. Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη 7 Φλεβάρη, στις 4 μ.μ., στο κοιμητήριο της Καλλιθέας και θα είναι πολιτική.
Γεννήθηκε το 1927 στον Πειραιά από ναυτική οικογένεια, ο μικρότερος από τέσσερα αδέλφια. Ορφανός από πατέρα ναυτεργάτη που θαλασσοπνίγηκε στον ισπανικό εμφύλιο, 9 ετών άρχισε να δουλεύει.
Το 1943 μπαίνει στις γραμμές της ΕΠΟΝ και έφηβος οργανώνεται στο ΚΚΕ, ζώντας τους σκληρούς αγώνες της γερμανικής Κατοχής, τις διώξεις και την παρανομία τις οποίες αντιμετώπισε παλικαρίσια ως μάχιμο μέλος στον ΕΛΑΣ. Έδρασε στις ανατολικές συνοικίες, και πήρε μέρος στο Μπλόκο του Βύρωνα, στις μάχες της Καλλιθέας, στη μάχη της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944, ενάντια στην ντόπια και ξένη αστική τάξη και τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές.
Πιάστηκε το Μάρτη του 1948 από την τότε αντιδραστική κυβέρνηση Σοφούλη και με ανυπόστατες κατηγορίες καταδικάστηκε από Στρατοδικείο πέντε φόρες εις θάνατον μένοντας 15 χρόνια στα κολαστήρια των φυλακών, στα «κολέγια» όπως έλεγε, της Αίγινας, της Γυάρου, της Κέρκυρας, του Αβέρωφ, των Βούρλων και της Χαλκίδας, ως μελλοθάνατος και ύστερα ως ισοβίτης.
Αλύγιστος, έχοντας ως οδηγό τη μαρξιστική - λενινιστική αντίληψη, την εμπιστοσύνη στον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης μέχρι την τελική νίκη, δεν υποχώρησε ούτε στα βασανιστήρια, ούτε και ύστερα απέναντι σε αυτούς που εγκατέλειψαν τη μάχη, σε αυτούς που συμβιβάστηκαν. Αποφυλακίστηκε τον Απρίλη του 1963 και γνωρίζοντας τους κανόνες τις συνωμοτικής και παράνομης δουλειάς, δούλεψε στο μηχανισμό των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ στην Αθήνα.
Με την επιβολή της 7χρονης στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας το 1967 κυνηγήθηκε από δυνάμεις της Ασφάλειας και ξαναπέρασε στην παρανομία. Με τη μεταπολίτευση πρωτοστάτησε στην ανασυγκρότηση των Οργανώσεων του Κόμματος στην Καλλιθέα. Δούλεψε στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ Καλλιθέας, υπήρξε ιδρυτικό μέλος στο παράρτημα της Εθνικής Αντίστασης Καλλιθέας και μέλος της διοίκησής του.
Έδωσε τη μάχη, την περίοδο 1991 για την υπεράσπιση του Κόμματος, των αρχών του, των επαναστατικών του χαρακτηριστικών, ενάντια στη διασπαστική, οπορτουνιστική ομάδα που επιδίωξε να διαλύσει το Κόμμα.
Πιάστηκε, βασανίστηκε, δικάστηκε σε θάνατο, όμως δε λύγισε ποτέ, παλικάρι, συνέχισε να αγωνίζεται ως το τέλος της ζωής του. Μέχρι την ύστατη στιγμή, ακούραστα, ως μέλος του Κόμματος, διέθεσε τη ζωή του, τη δράση του, για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού μας, σταθερός στα ιδανικά του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Ακλόνητος στη βαθιά πεποίθηση ότι: «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός», έδειξε το δρόμο του αγώνα και της θυσίας για την κατάκτησή του.